Dag 1 in Coimbra

Gisteren toegekomen in Lissabon, lekker warm weertje, werd er op slag gelukkig van... De stad is wel ni echt mijn ding, te groot, te onpersoonlijk. Maar da is natuurlijk maar een eerste blik.
Vanmorgem afscheid genomen vant schatje. Tdeed pijn, daar waren weer druppeltjes. Maar gelukkig zit hij ni zo ver.
Dan treintje naar Coimbra, opeens viel de trein stil, airco viel uit en er werd een half uur geboord en geklopt...slik
In Coimbra, eindelijk verlost van de hitte van het openbaar vervoer en van extreem luid sprekende Portugese opa's, moest ik op zoek naar de jeugdherberg. Heb de plaats moeten vragen aan de inheemse bevolking, want, goed voorbereid als ik was, had ik geen kaart afgedrukt. Vriendelijk madammeken legt het mij uit, half int Portugees, half int Spaans, raadde me aan een bus te nemen omdat ik 25kg moest sleuren op een enorme berg. Ik koppig als ik ben deed dat te voet. handen kapot, rug ook. Ik kwam daar zwetend als een paard toe, bleek het de verkeerde jeugdherberg te zijn... Gelukkig was ze wel zo vriendelijk het adres van haar concurrent uit te leggen.. Na een half uur bergaf wandelen (ja inderdaad ge leest het goed, voor niets een half uur bergop lopen afzien), aangekomen bij het juiste adres, niet echtjeugdherberg eerder een tof hostelleken, uitgebaat door ne jonge gast die rechten gestudeerd heeft, heeeeel gezellig, huiselijk en persoonlijk. Veel hulp gekregen van die gast over Coimbra.

Verkenning door de stad was zalig. ge kunt u ni voorstellen hoe mooi het hier is...Ben mijnen unief eens gaan spotten en mijn mond viel open...PRACHTIG (uitroepteken)

Trouwens, bedankt al iedereen voor de reacties op mijn blog (ik wil uitroeptekens plaatsen maar ze kennen da precies ni op Portugese qwerty-toetsenborden)

Pfft de Portugese taal klinkt raar en is moeilijk uit te spreken...

Morgen op zoek naar koten...

Zoentjes aan iedereen die dit leest en de anderen hebben ongelijk :o)