Hier ben ik weer!
Ik zal even het reisje naar Honduras beknopt beschrijven! Ik heb het namelijk druk met mijn laatste paper te schrijven en wil die gewoon af hebben.
Honduras is een niet-vulkanisch land: de bergen zijn er dus veel afgeronder. Het is er ook warmer waardoor het landschap dus minder groen is. Er zijn bijna geen indígenas en dus minder kleur. Maar aan de kust leeft de Garífuna-bevolking: dit zijn de nakomelingen van de zwarten die hier dus in het verleden als slaven werden ingevoerd. Ze spreken een zalig Engels-Spaans-Afrikaanse (kan ik niet specifiëren) criool-taal. Er is dus continue een heel coole en vrolijke sfeer aan de kust en veeeeeele vlechtjes in vele toeristen hun haar… Het Hondurese Spaans is overigens helemaal niet gelijkend op het Guatemalteekse Spaans. Het lijkt eerder op Cubaans (zie de aspiratie van de s: ‘máh pehcado’).
Goed, nu wat over de reis zelf!
De eerste drie dagen: Copán.
Het dorpje is gezellig.
'Copan Ruinas' is een archeologische maya-site die supergoed bewaard gebleven is.
De maya-site was de max: het was vooral een verering geweest van de koning ‘Achttien Konijn’ (stel u voor da ge zo een naam hebt). Deze site was vooral gebaseerd op cultuur en niet op hiërarchie zoals in Tikal (foto's in de toekomst. Zot is dat ze in een bepaald graf goud gevonden hebben. Goud was er nog niet in die tijd, dus dat wil zeggen dat het graf later nog gebruikt is geweest door anderen ofwel dat er al handel was met Zuid-Amerika waar er wel goud was.
Er wonen papegaaien
De plek heeft grote stèles die nog goed bewaard zijn gebleven. Op bepaalde stèles ziet ge zelfs nog verf die er door de Maya's zelf nog is opgesmeerd geweest.
En prachtige hoge tempels.
Een lelijk maar grapig peetje met scheve tanden
Een groots balspel-veld. Er wordt gezegd dat de Maya's de verliezers van het balspel offerden aan de goden. Er stond ergens ook een offer-steen waar ge u perfect kon inbeelden hoe die mannen gedood werden. Er was plaats voor de nek en plaatsjes waar ge de armpjes perfect kon inleggen.
Een sculptuur van een jaguar (zo zien mascottes er heden ten dage nog steeds uit, dus die maya’s deden da goe!)
Een ondergronds web met !riolering en baden
Megagrote Ceiba-boom (een boom die voor de maya’s het beeld van noord-west-zuid-oost, onder-boven, verbinding van de mens met de natuur en de goden (holisme))
In Copán ook nog naar een vogeltuin (jaja met tropische vogels)gegaan! Zalig!
Een toekan
Een soort papegaai
Een riviertje waar ik eleganter-gewijs bijna inviel
En tot slot ook nog naar een vlindertuin: zotte mooie vlinders hier in de tropen!!!
Volgende stop: Tela, een dorpje aan de Caraïbische kust. Prachtig! Op strand gelegen en naar een Natuurreservaat.
Het Natuurreservaat is een schiereiland met prachtige witte verlaten stranden, mooi doorzichtig zeewater en een tropisch bos.
Eerst het tropisch bos: de gids waarschuwde dat we achter hem en op het pad moesten blijven. Er zaten namelijk gevaarlijke beesten!
Een termieten-nest
Vervolgens het hol van een tarantula. De gids wist te vertellen dat tarantula's enkel 's nachts naar buiten komen (oef!) en dat de vrouwtjes feromonen buiten hun hol leggen om de mannetjes dus aan te trekken. De feromonen zien eruit als zwarte kakskes. Hoe meer er liggen, hoe meer het wijfje in nood is om mini-tatantula'tjes te maken.
Het volgende dat jullie zien, zijn een soort van pluchen die uit een vrucht van een boom komen en waar kussens mee gevuld worden. ooh ja, de gids staat ook op de foto!
De volgende foto is niet voor gevoelige lezers. Deze spin is de tweede gevaarlijkste spin van Midden-Amerika. Gevaarlijk? JA, als die spin u te pakken heeft, steekt ze haar 'tanden' in uw lijf en spuit ze al haar gif in uw lijf. Uw lijf wordt lam binnen de twintig minuten en er is een minimale kans dat ge het overleeft (maar de kans is er wel). Haar web is suuuupersterk en van de draden werden stoffen enzo gemaakt. Het heeft een gouden kleur trouwens. Het wijfje is vijftien keer groter als het mannetje en eet hem op als hij in haar web komt. Hij is overigens NIET giftig.
Een papa die mee was met de tocht droeg zijn dochtertje op zijn schouders. Na een tien-tal minuten zag ik een draad aan haar haar hangen. Jaja, een stevige draad inderdaad en LEVENSGEVAARLIJK dat het kind zo hoog met haar hoofd in de spinnenwebben hing. Zeeeer verantwoorde vader! Gelukkig is alles goed afgelopen.
De gids en de bloedboom. Deze boom haar sap is rood en stolt als bloed.
Zot groten boom trouwens.
Verder ook nog heeeeel grote palmbomen
Apen in de bomen
Immens grote sprinkhanen
Einde van het bos = paradijslijk strand
Terug de boot op om rond een rots te varen. Deze rots had een opening. De legende zegt dat men door dit gat moet zwemmen als men aan een lief wil geraken. Aan het einde van de gang is er dus licht: liefdeslicht...OOOOHHH! Ik vroeg de gids of hij er dan al had doorgezwommen. 'Veel' zei de man. Maar ik ben hem vergeten vragen of hij dan al getrouwd was ondertussen.
Op deze rotsen wonen er twee soorten zee-vogels. Een van deze twee soorten is heel grappig. De mannetjes hebben een soort van opblaasbare kaak om de vrouwtjes te imponeren. Wat is de grootste doodsoorzaak van de mannetjes? Dat ze teveel lucht in hun blaaskaak blazen en dat die blaaskaak dan ontploft. HAHAHAHHAAAAAA. Op de een of andere manier vond ik dat een beetje toepasbaar op de mens..
Dan was het tijd om te snorkelen. Heb niets gezien :( omdat er veel stroming was geweest... Het strand waar we op uitkwamen was daarentegen wél de moeite waard!
En ja hoor, de kokosnoot was lekkeerrrrrrr
Terug in Tela. Coole dudes
Vervolgens La Ceiba eventjes bezocht. Drukke, grote, stinkende stad met heel veel volk, marktjes, drukkend warm, druk druk druk alles was druk. Wel een fantastische tweedehandswinkel binnengegaan waar er kleedjes aan een euro 't stuk werden verkocht. Mooi! De kleedjes -die uit de VS komen- geraakten de winkel niet uit omdat de Hondurezen 1 te klein zijn en 2 het is daar het hele jaar door 30°, dus kleedjes met mouwen of een dikke katoenen stof: uit den boze. Dus ik heb mijn slag geslaan en 8 kleedjes gekocht, voor ja inderdaad 10 euro ongeveer.
zie hier de drukte van elektriciteitskabels
overdosis bonen in alle kleuren 'prot'
Het zicht vanuit de boot naar het eiland Roatán
Roatán: een eiland in de Caraïbische Zee :D Een duik-paradijs met een enorme grote Harley Davidson- club :)
Een schattig peperkoeken huisje
Een gezellig straatje
Een vree wijze muurschildering
Een hotel met een grappige woordspeling
Het strand
Een pracht-bloem
Ik tussen de bloemekes (zot da's 1 plant en die heeft bloemen in verschillende kleuren)
Een houten dolfijn
Een reddingsvest op weg naar een ander strand
En nog eentje ;)
Een strand onderweg
Traditionele Garífuna-kleding en een vlek op mijn lens :(
Een massage onder een palmboom
Een zonsondergangske om U tegen te zeggen
Een desolate pizzeria net als ge zin hebt in pizza
Een krab IN de riolering: dutsken!!!
De foto waar ik het meest trots op ben: een kolibri!!!! Ongelooflijk uitzonderlijk dat een kolibri stil zit. En ja hoor, ik had mijn fototoestel bij de hand!!! Het is een vreemde foto omdat mijn flits weerkaatste op de prikkeldraad, ma bon, toch ben ik er fier op :)
Op de volgende foto (wazig) kunt ge het blinkend groene borstje van het kolibri'tje zien
het is net een postkaartje
of eerder deze?
En tot slot: reclame voor yoghurt
Vlijtig mijn verhalen aan het neerschrijven
De vrijdag was ik terug en in Antigua was het drukdrukdruk. Goede vrijdag is hier een heeeeel belangrijke religieuze dag met heel veel processies enzo. Jezus (zijn beeld) wordt door de stad gedragen. Vele families leggen dan alfombras (of tapijten) op de grond (dus gemaakt uit kleurrijke bloemen, korreltjes, ...) om Jezus te laten passeren. De prachtige tapijten worden dan gewoon vertrappeld door de devote Jezus-dragers. Spijtig genoeg geen foto's hiervan!
Vrijdag was het afscheidsdrink van Yvonne. Weer iemand leuks die weg is :( Snik! Het was een regenachtige dag en fris 's avonds (ongelooflijk vreemd zeg)
Zaterdag en zondag bezig aan laatste papertje
Ben overigens drie dagen stevig ziek geweest in Honduras, gisteren en vandaag kwam het terug op. Morgen weer naar labo en dokter. Deze keer moet het gedaan zijn want ben het BEU!
Tropische natuur is prachtig, maar er leven oooh zo veel beestjes die onze Europese lichaampjes nog niet kennen ze.
Vele conquistadores zullen dit gevoel ook wel gekend hebben!
Goed, ik sluit hier af, want mijn paper roept. Nog vijf dagen doorbijten en ik moet geen papers meer schrijven! Jiehaaaa!
Veel plezier iedereen met het prachtweer in België!!!!
dikke kussen!!!
