Ok en nu serieus :)

Geachte lieve vrienden,
Ik vind het een ware schande dat ik zo lang niet meer geschreven heb.
Eerst en vooral wil ik speech-gewijs, dus ook vrij clichématig- doch oprecht- iedereen bedanken die me zo gesteund heeft in mijn moeilijke periode die ik ben doorgegaan. Ik heb het laatste jaar meer geleerd dan wanneer ook.
Dus ja, zoals ik nu al vaak ontdekt heb de laatste tijd, zit het geluk in een klein hoekje. Het is echt zo: een paar weken geleden reed ik van Gent naar Dendermonde (nu moeten jullie wel weten dat mijn auto geen radio of muziek heeft -geen afleiding m.a.w.-het autorijden is altijd een moment van hoofd-breken over nutteloze dingen) en ik was dus weer volop aan het brain-stormen (en bliksemen) over de dingen des levens en wat hoor ik? Honger!
Dus ik besloot een paar druifjes te eten die ik de dag ervoor had gekocht. En wat wil het toeval: dat die druiven dé lekkerste, sappigste, zoetste druiven waren die ik ooit had gegeten.
En opeens kwam er een enorme glimlach tevoorschijn, die vanaf dat moment redelijk constant is blijven hangen op mijn gezicht. Ongelooflijk!Wie zou ooit geloven dat een heerlijke druif mij erop gewezen heeft dat het leven vol verrassingen zit en meer, Nathalie heeft toen besloten meer te relativeren en te genieten van kleine dingen!
Na dit positieve, zou ik graag eens over iets minder positief praten: De alom bekende “Wet van Murphy”.
Ik heb vorige maand vaak gezegd:“moest dienen Murphy nog leven, kzou zijne nek omwringen.Ik vraag mij af wie diene Murphy eigenlijk was. Was dat wel een mens? Was dat niet eerder een duivel, die de arme mensjes in diepere putten wil trekken dan dat ze al inzitten? Eens één ding slecht gaat, gaat alles slecht. Waarom?
Ik heb er mijn filosofisch antwoord al op gevonden:Ik denk dat een gelukkig mens, zonder al te veel zorgen gewoon de kleine probleempjes niet meer opmerkt, die leeft als het ware als een goed standvastig mens en wimpelt de problemen af, lost ze op of legt er hem bij neer en gaat verder met het leven.
MAAR als een persoon zich al slecht voelt, door één of andere gebeurtenis met impact, dan heeft die niet veel optimisme meer over om de andere probleempjes op te lossen. En als ge dan alleen maar donderwolken boven u hoofd hebt hangen, ziet ge de zon niet meer natuurlijk, en dan lijkt alles dat gebeurt superduister. Dus Murphy probeert mensen, die zich al niet opperbest voelen, in een put te trekken en zo altijd een beetje dieper. Maar Nathalie zegt: ‘Ga niet mee met Murphy, die is toch al dood’ en denk eraan, geluk zit in een klein hoekje!

Na zoveel tijd...

AAAAAAAUUUWWWW het deed pijn mijn foto's van erasmus terug te zien, vooral dan enkele in het bijzonder :( Portugal, het land der verloren liefdes...