woensdag 29 december 2010

Het avontuur is begonnen

Haai lieve vrienden, hier al een eerste update van mijn avontuur! Waar zal ik beginnen?
Het afscheid: eerst en vooral wil ik iedereen nog eens bedanken, zo een momenten doen een mens beseffen wie men graag ziet… En echt, het is hartverwarmend geweest. En nog steeds. Liefde is iets dat zo diepgeworteld zit. Het is echt waar dat ‘de liefde die je deelt, je ook heelt’. En nu sta ik er zo goed als ‘alleen’ voor: een echt avontuur waar je vooral op jezelf moet rekenen en hopen dat je de juiste mensen tegenkomt. Ik ben wel heel blij da’k vertrouwelijke mensen rond mij ga hebben, zoals Grietje en de meisjes van Noord-Zuid. Het geeft een gevoel van vertrouwen.
Het afscheid was hard, echt, er zijn vele traantjes gevloeid, mijn hart was aan het bloeden. Net als in een romantische film waarin ze je uitwuiven met de tissue in de hand.
De reis was vooral heel lang: eerst de vlucht naar Madrid. Mijn lieve papa had me naar Zaventem gebracht, maar hij kon niet blijven omdat zijn auto te hoog was voor in de parking… Daar stond ik dan, alleen en droevig te wezen. Het eerste probleem was er al: heb geboekt op mijn voornaam ipv mijn familienaam (oeps, komt ervan als ge te snel dingen wilt regelen). Maar gelukkig vormt dat geen problemen voor mijn reisweg. Had ik via de VS gevlogen, had ik het land niet binnen gemogen. MEER NADENKEN is dus de boodschap :D. Al wenend het hele vliegveld door. BAH. Mezelf geëntertaind door wat te telefoneren. En dan was’t zover: het vliegtuig op… Twee uur en half vliegen, al direct als een blok in slaap gevallen (wat emoties doen met een mens he). In Madrid een Mexicaan leren kennen. Daar vier uur mee gepraat: hij heeft me massa’s tips gegeven over Mexico City (heel gevaarlijk, niet alleen rondlopen, geen kever-taxi’s nemen, niet het werkwoord ‘coger’ gebruiken omdat het seksuele connotaties heeft :p, etcetera) en hij bestudeert Freud en wist me te vertellen dat hij teveel nadenkt over het leven (nuja, hij had dan ook psychologie gestudeerd). Hij vond trouwens België een zalig land (vooral het bier en de chocola), vindt de Walen veel toffer dan de Vlamingen, vindt de Belgen veel vriendelijker en meer open dan de Nederlanders (???), vindt Gent de tofste stad dat hij gezien had in België en vindt het extreem vreemd dat wij op Kerst in gangen eten…
Vliegtuig: byebye Europe. ‘K had chance! Jiehaaa! kzat aan de nooduiitgang: dus zeeën van beenruimte… Mijn buurman was een Fin, sympathieke kerel. Hij vertelde dat de vliegvelden in Europa nog veel kunnen leren van Finland (ivm de sneeuw) en vertelde me een en ander over the snow-how van Finland :p plus hij was blij dat ik een Nokia-gsm had. Hij vroeg me overigens of ik familie was van de bekende Stockmann-familie in Finland (groots shoppingcenter daar)…
Het was een hele rare nacht: om 17u donker in België en continu donkere hemel als ik op’t vliegtuig zat, heb zo’n 22u in het donker geleefd, enkel veel lichtjes gezien als we boven Miami vlogen… Wakker om het half uur om me te verzetten/verleggen of doordat meneer de Fin met zijn ellebogen in mijn zij porde of begon te snurken… Veel turbulentie, wat ik eigenlijk wel nog plezant vond (Walibi-herinneringen)…
Toegekomen in Mexico, stond de Mexicaan al klaar om me te helpen, ging mee naar de cashmachine, hielp me de taxi te bestellen en hij vertrok snel naar huis om al zijn bier en chocolade en champagne en wijn te gaan uitdelen in zijn familie. Het Spaans viel me moeilijk gisteren maar is vandaag al iets makkelijker. Tzal wel snel in orde komen.
Na alle formaliteiten, was het eindelijk licht: mooie roze wolken boven de stad. Het is hier dan ook nog maar vroege ochtend… Taxichauffeur was nieuwsgierig (altijd eigenlijk) en vriendelijk. De weg was mja, veel vergane glorie, veel kleurrijke ingevallen huisjes, veel schooiers, kinderen die rondzeulen met cola-karretjes, veeeeeel reclame overal, massa’s taxi’s, druk druk druk. Nu ja, logisch als ge weet dat er 23 miljoen mensen in deze stad wonen. De taxichauffeur moest tijdens het (veel te snel) rijden op zijn kaart zoeken waar ik moest zijn…
Dan aangekomen bij het meisje waar ik bij logeer: superzalig appartement in een leuke buurt. Ze was alleen verschrikkelijk moe (teveel mezcal gedronken gisteren zei ze). Nu is ze een dutje aan het doen en kan ik jullie updaten! Jeuj!
Dikke zoen aan iedereen!

6 opmerkingen:

Unknown zei

Dag nihtie!!

Blij te horen dat ge goed zijt aangekomen. Vond het echt jammer dat ik er niet bij kon zijn donderdag, maar het heeft deugd gedaan (ben heel vroeg in mijn bed gekropen), was nog niet 100% op kerst maar toch.

Ik zal zeker elke dag op post zijn om Nathalie's avonturen te lezen ;-).

Veel succes daar e! Ge gaat da goed doen!

Dikke zoen!

Anoniem zei

mijn liefste meisje,

Anoniem zei

mijn liefste meisje,
Het gevreesde en pijnlijke moment van afscheid nemen is gebeurd. Amaai....bloedend harteken.
Je 6 lange maanden moeten missen: vnl onze moekes-kindeken avonden aan de open haard!
Toch ben ik curieus naar je avonturen en bewonder ik je moed om deze duik in het onbekende te wagen...
Toen ik jouw leeftijd had, droomde ik ook van verre landen en avonturen maar de durf ontbrak!
Ik blijf in ieder geval stand-by om je schrijfselen te doorworstelen!
Warme liefde van je verwekster....

Jeroen Zuallaert zei

Voor ik het vergeet, nathalie: zeg nooit - NOOIT - "soy belga" tegen een Mexicaan. Er is blijkbaar een of ander slang, waarin 'belga' hetzelfde betekent als 'verga'. If you catch my drift...

Dries Maes zei

Hey Natalie!

Ik heb een van mijn vrienden daar gevraagd of hij tijd had om je de stad eens te tonen en hij ziet het wel zitten. Moest je nog in mexico city zijn als je dit berichtje krijgt bel hem gerust eens op. Zijn naam is Victor, hij is 20 jaar en student aan de UNAM(top unief van mexico city), hij sudeert politicologie. Hij kent veel van de stad en heeft mij indertijd veel leuke plekken leren kennen. Hij is wel van de 'upper class' van mexico, maar een heel toffe jongen. Zijn nummer is 044-55-17-96-96-41 , hij weet dat je misschien kan bellen en spreekt perfect engels.

Geniet nog van je reis, en moest je ooit in puebla of oaxaca passeren laat me iets weten, daar ken ik ook nog toffe mensen!

Groetjes,
Dries

Anoniem zei

yodemuis,
Ben blij dat je veilig bent aangekomen !
beleef nog fijne momentenhé!!
toot!! geweetwelwie